انگار سرطان گرفته شهر

راه خانه ات را

 هر روز می بندد...

یادگرفته ام جوری فراموشت کنم که هیچ یادگاری نتواندتورابه یادم بیندازد.

بهتر نداشته باشیش تا اینکه داشته باشیشو ندونی با چند نفر شریکی

نفسم میگیرد در هوایی که نفس های تو نیست

تنها زمانی احساس ارامش میکنم که لب هایم بر روی لب های تو باشد

به هیچ کس دل نبند روزی روی قلبت پامیزاره و با ی خداحافظی همه چی را تمام میکنه!!

تقصیر برگ ها نیست آدم ها همینند

نفس می دهـــــــی له ات می کنند

گاهــــــــــــــی دِلـــــــم

تفــــــــــــریح ناسالم می خــــــــــــواد

مثــــــــــــــــل فکر کــــــــــــردن به تـــــــــــــــــو

کاش می اومدی حالم رو بهم بزنی

خوشحالی‌ هام ته نشین شده

میدانم دیگر برای من نیستی

اما دلی که با تو باشد این حرف ها را نمی فهمد

گاهی اونقدر خسته می شویم

که خستگیمون در نمیشه درد می شه

زنده ام نه از جانی که مانده

از استخوان های لجبازی که روی هم ایستاده اند

از اتاق خاطراتم بوی حلوا بلند شده است

آرام فاتحه بخوان

شاید خدا گذاشته ام را بیامرزد

تک درخت وصیت کرداز چوبش تخت دو نفره نسازند

تنها برای دل تنهام

اونی رو که دوستش داشتم و هیچ وقت نفهمید

و به پای احترام گذاشت

حــــــــوصله خواندن نــــدارم

حــــــــوصله نوشتن هــــم ندارم

این هـــــمه دلـــتنگی
...

...


دیــــگر نه با خـــواندن کـــم میشود , نه نـــــوشتن

دلــــم لـــــمس آغوشــــــت را میخواهد

فقط همـــــــین

خدایا برای داشتنش

با قسمت میجنگم

پس خط و نشان جهنمت را به رخم نکش

که جهنم تر از "نبودنش" را سراغ ندارم...

روزي نام مرا

ناگاه از دهان كسي خواهي شنيد

و هر حرف اسم من

برايت خاطره اي خواهد بود

از سالهاي نه چندان دور

خاطره اي

مثل تكه اي از پازل زندگي ات

كه هر چه بهتر بگردي

بيشتر گم خواهي كرد ...

آن قدر مرا سرد کرد …

از خودش ..

از عشقش ..

که حالا به جای دل بستن یخ بستم …

حالا به سمت احساسم نیا که لیز میخوری !!