خیلی عجیبه بچه های دهه پنجاه یا شصت یا از والدین ،شلوغی وبی عدالتی وفقرو کمبود آهن وامکانات می‌نالند ...

وده هفتاد هشتاد یا نسل زدیااز دولت و ملت و اجتماع و دروغ وریا و زندگی مجازی و افکار پوسیده می‌نالند ...

همه مینالیم اما با هر دهه فاصله نسل هایمان به شکاف عمیقی مانند است که همدیگر را درک که نمی‌کنیم هیچ ،مایه تمسخر نسل دیگه نیز هستیم..

مگه قرار نبود هم دین و هم دنیا و هم اخرتمان آباد شود ...

مگه قطعات یه پازل نبودیم ...

مگه قرار نبود نسل به نسل آپدیت تر شویم از تجربه هم بیاموزیم

نسل به روزتری بشیم ...غلطهای همدیگرو بگیریم ...سکوی پرتاب دیگری بشیم ...

کی سخت افزارمون دستکاری کرد...کی بدافزار روسیستم مون نصب کرد ....

چی شدچطوری شد ، چرا همدیگرو نمی‌شناسیم ؟

چرا همیشه بهم بدهکارم یا از هم طلبکار؟

چی شد که بزرگترها جای الگو بودن ،شدن سیبل توهین هامون ؟

وا خدایا از نسل yها چه خبر ...